Περί αυτοάμυνας και οπλοκατοχής στην Ελλάδα
Το να υπερασπιστεί κανείς τη ζωή του και την περιουσία του από έναν διαρρήκτη είναι απολύτως φυσικό και δεν μπορεί η νομοθεσία να το εμποδίσει. Αυτό είχε διατυπωθεί κατά τον 17ο αιώνα από τον πολιτικό φιλόσοφο John Locke, όταν εξηγούσε τις εχθροπραξίες στη φυσική κατάσταση και την έννομη πολιτεία. Ο J. Locke εξήγησε ότι η διάρρηξη είναι πράξη βίας εναντίον του νόμιμου ενοίκου, ο οποίος έχει την υποχρέωση να καταστρέψει τον εισβολέα όσο εκείνος ασκεί βία. Αν σταματήσει η διάρρηξη εναντίον του ιδιοκτήτη, τότε και ο ένοικος πρέπει να παύσει την άμυνά του και να απευθυνθεί στους κρατικούς θεσμούς για την απόδοση δικαιοσύνης.
Στις κοινότητες των ΗΠΑ όπου η οπλοκατοχή είναι πιο διαδεδομένη, τα βίαια εγκλήματα είναι κατά τι λιγότερα, και ένας από τους λόγους γι’ αυτό είναι η αποτελεσματική δυνατότητα αυτοάμυνας των κατοίκων απέναντι σε βίαιους εγκληματίες. Το ερώτημα που προκύπτει είναι, αν στην Ελλάδα αποκτούσαμε μια εξίσου ευρεία οπλοκατοχή στον πληθυσμό, θα μειωνόταν ο αριθμός των περιστατικών βίαιων εγκλημάτων; Αν είχαμε καλά εκπαιδευμένους πολίτες στο να χρησιμοποιούν όπλα, τότε ναι, η διαδεδομένη οπλοκατοχή θα λειτουργούσε ως αντικίνητρο στην εγκληματικότητα. Όμως, οι Αμερικανοί πολίτες που αντιμετώπισαν με επιτυχία βίαιους εισβολείς στα σπίτια τους, είχαν πιο πριν ξοδέψει εκατοντάδες με χιλιάδες ώρες εκπαίδευσης στον οπλισμό τους.
Οι υποστηρικτές της οπλοκατοχής στην Ελλάδα οφείλουν να γνωρίζουν ότι η απόκτηση οπλισμού από πολίτες δεν μεταφράζεται αυτόματα σε αυξημένη ασφάλεια. Η Σερβία έχει τη μεγαλύτερη οπλοκατοχή στην Ευρώπη αλλά, εν αντιθέσει με τις ΗΠΑ, επειδή πολύ μεγάλο μέρος των όπλων έχουν αποκτηθεί παράνομα, η γειτονική μας χώρα υποφέρει από υψηλά ποσοστά εγκληματικότητας και συμβάντων ενδοοικογενειακής βίας. Στη Βενεζουέλα ο Hugo Chavez προσέφερε οπλισμό στους υποστηρικτές του.
Στον Καναδά και τις ΗΠΑ η διαδεδομένη οπλοκατοχή των πολιτών συνέβαλε στην αποφυγή δικτατοριών κατά τους δύο προηγούμενους αιώνες, ενώ στη Βενεζουέλα και τη Σερβία η ευρεία οπλοκατοχή έχει οδηγήσει στη δημιουργία αυταρχικών καθεστώτων με υψηλή εγκληματικότητα. Αν η ελληνική κοινωνία θελήσει να πειραματιστεί με την οπλοκατοχή για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, τότε πρέπει να υπάρξει μια πολύ σοβαρή συζήτηση για την προαπαιτούμενη εκπαίδευση και τις εξετάσεις ψυχική υγείας που θα καθόριζαν κάτι τέτοιο. Ο κίνδυνος που ελλοχεύει σε αυτή την περίπτωση είναι ότι, αν δεν είμαστε προσεκτικοί, στην προσπάθειά μας να επιλύσουμε το πρόβλημα της βίαιης εγκληματικότητας, θα το μεγεθύνουμε, αλλά και θα χάσουμε την πολιτική μας ελευθερία.
