Κατάργηση ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας που θεσπίστηκε με το (μνημονιακό) ν. 3986/2011
Αρ. Πρωτ: 112
Αθήνα, 09.01.2024
ΠΡΟΣ: Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
ΚΟΙΝ:1. Υπουργό Κλιματικής Κρίσης & Πολιτικής Προστασίας, κ. Βασίλη Κικίλια
2. Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, κα Δόμνα Μιχαηλίδου
3. Υπουργό Οικονομικών κ. Κωστή Χατζηδάκη
4. Πρωτοβάθμιες Ενώσεις μέλη της Π.Ο.Ε.Υ.Π.Σ.
ΘΕΜΑ: «Κατάργηση ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας που θεσπίστηκε με το (μνημονιακό) ν. 3986/2011, υπολογιζόμενη σε ποσοστό 2% επί των τακτικών αποδοχών και πρόσθετων αμοιβών και αποζημιώσεων όλων των μισθοδοτούμενων υπαλλήλων του Δημοσίου Τομέα».
Η ειδική εισφορά αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας που θεσπίστηκε με το άρθρο 38 του (μνημονιακού) Νόμου 3986/2011, αποτελεί έσοδο του κρατικού προϋπολογισμού και υπολογίζεται σε ποσοστό 2% επί των τακτικών αποδοχών και πρόσθετων αμοιβών και αποζημιώσεων όλων των μισθοδοτούμενων υπαλλήλων του Δημοσίου Τομέα, προς ενίσχυσης του Ιδιωτικού Τομέα από τους Υπαλλήλους του Δημοσίου, που εκείνη την εποχή θεωρούνταν περισσότερο εξασφαλισμένοι από τις συνέπειες της Οικονομικής Κρίσης.
Μετά την παρέλευση πλέον των δεκατριών (13) ετών διαπιστώνεται ότι:
- Πέραν της ονομασίας της εισφοράς που θεωρητικά προσδιορίζει τον σκοπό της, ουδεμία ενημέρωση ή δημοσίευση έχει υπάρξει όλα αυτά τα χρόνια, που να παραθέτει αναλυτικά που διοχετεύονται τα έσοδά εξ αυτής και εάν τελικά επιτελείται ο σκοπός για τον οποίο έχει θεσμοθετηθεί!
- Επιβαρύνει μια συγκεκριμένη κατηγορία εργαζομένων, τους Δημόσιους Υπαλλήλους, κάνοντας διάκριση σε αυτούς, απέναντι στους υπόλοιπους μισθωτούς.
- Επιτελέσθηκε ο προσωρινός σκοπός για τον οποίο θεσπίστηκε καθώς θεσμοθετήθηκεμε τον Ν.3986/2011, που αφορούσε «Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015». Μετά από δεκατρία (13) έτη από την θεσμοθέτησή της, παύει να αποτελεί πλέον μία έκτακτη εισφορά, περαιτέρω δε, οι μακροπρόθεσμοι δημοσιονομικοί στόχοι της Ελλάδας επιτελέσθηκαν η οποία πλέον βγήκε από την επιτήρηση και κινείται σε τροχιά μεγάλης ανάπτυξης με αύξηση του ΑΕΠ που την κατατάσσει στις πρώτες θέσεις μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης.
Προς επίρρωση των ανωτέρω επικαλούμαστε το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2024 που κατατέθηκε στη Βουλή, σύμφωνα με το οποίο η Ανάπτυξη κινήθηκε σε 2,4% για το 2023 και αναμένεται σε 2,9 % για το 2024, ενώ η πρόβλεψη περί πρωτογενούς πλεονάσματος διαμορφώνεται στο 2,1% του ΑΕΠ για το 2024, έναντι 1,1% στον προϋπολογισμό του 2023. Το Δημόσιο χρέος αναμένεται να αποκλιμακωθεί από 171,4% του ΑΕΠ το 2022 σε 159,3% το 2023 και σε 152,2% το 2024. Οι επενδύσεις αναμένεται να διαμορφωθούν – αυξηθούν κατά 7,1% το 2023 και ακόμη περισσότερο κατά 15,1% το 2024, ενώ η ανεργία αναμένεται να μειωθεί από 11,2% το 2023 σε 10,6% το 2024.
Με τέτοια οικονομικά μεγέθη, πώς λοιπόν μπορεί να δικαιολογείται η συνέχιση μίας έκτακτης εισφοράς που θεσμοθετήθηκε επί μνημονίου πριν δεκατρία (13) έτη και ποίους τελικά μπορεί να ωφελεί;
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εν λόγω εισφορά δεν προσφέρει καμία ανταπόδοση στους ασφαλισμένους του Δημοσίου από τους οποίους παρακρατείται. Για παράδειγμα, το συγκεκριμένο ποσό της εισφοράς που παρακρατείται, εάν υποθετικά διοχετεύονταν σε ένα Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης ή ένα Ταμείο Πρόνοιας, θα μπορούσε να δώσει εφάπαξ σε κάθε Υπάλληλο του Δημοσίου της τάξης των 15.000,00 Euro ή και περισσότερο.
Εν κατακλείδι, με τους ρυθμούς ανάπτυξης και τα οικονομικά μεγέθη της Ελληνικής Οικονομίας που αναφέρθηκαν ανωτέρω, τα οποία αποφέρουν τεράστια κέρδη στον ιδιωτικό Τομέα, θεωρούμε άδικο η εισφορά αυτή να συνεχίζει να επιβαρύνει τους Δημοσίους Υπάλληλους, στους οποίους η αύξηση αυτή του ΑΕΠ δεν επέφερε κανένα κέρδος, πέραν των μικρών αυξήσεων που δόθηκαν από 01.01.2024 λόγω της συνεχόμενης αύξησης του πληθωρισμού.
Ενώ δηλαδή το αυξημένο Α.Ε.Π. το καρπώνεται ο Ιδιωτικός Τομέας λόγω της ανάπτυξης της οικονομίας, μέσω αύξησης του κατώτατου μισθού και ημερομισθίου, μείωση ανεργίας, αύξησης των κερδών των επιχειρήσεων κλπ, αντιθέτως η εισφορά συνεχίζει να επιβαρύνει τον Δημόσιο Τομέα, ο οποίος αδίκως συνεχίζει να θεωρείται προνομιούχος!
Επειδή το εν λόγω ζήτημα, πέρα των Πυροσβεστικών Υπαλλήλων, αφορά όλους τους Υπάλληλους του Δημοσίου, ως τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση στην οποία ανήκει και η Π.Ο.Ε.Υ.Π.Σ., με δεδομένο ότι αποτελεί μια από τις διεκδικήσεις σας, παρακαλούμε όπως θέσετε ως πρώτη προτεραιότητα την διεκδίκηση της κατάργησης της εισφοράς 2% υπέρ ανεργίας του άρθρου 38 του Ν.3986/2011.
Οι λοιποί αποδέκτες στους οποίους κοινοποιείται το παρόν, παρακαλούνται πέραν της ενημέρωσής τους και για τις δικές τους ενέργειες στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων τους.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο της Π.Ο.Ε.Υ.Π.Σ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΑΥΡΑΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
