Υπάρχει τρόπος να προστατεύσουμε ένα παιδί που δέχεται βία από συνομήλικους του;
Όπως σε όλα τα περιστατικά βίας και σε αυτή την περίπτωση ισχύει ο κανόνας των αυτοπτών μαρτύρων σε ένα περιστατικό παρενόχλησης ή βίας. Καλό θα είναι να μην επιχειρήσουμε να παρέμβουμε πιστεύοντας ότι επειδή είμαστε ενήλικες και είναι παιδιά θα καταφέρουμε φέρουμε σε πέρας το επεισόδιο. Όπως προκύπτει από επιθέσεις αλλά και από τις μαρτυρίες των θυμάτων, οι ανήλικοι που τους επιτέθηκαν ήταν οπλισμένοι με μαχαίρια και σιδηρογροθιές, άρα καλό θα ήταν να μην πάρουμε τέτοιο ρίσκο που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τόσο τη δική μας ακεραιότητα, όσο και του παιδιού που δέχεται την επίθεση.
Τι μπορούμε να κάνουμε
Αν πέσει στην αντίληψή μας περιστατικό ανήλικης βίας, προχωράμε σε μία πρώτη εκτίμηση της κατάστασης διασφαλίζονται ότι δεν πρόκειται να κινδυνεύσουμε και εμείς. Αυτός που βλέπουμε να παρενοχλεί / χτυπά / κάνει bullying σε ένα παιδί, κρατά όπλο; Αυτό που αντικρίζουμε τρομοκρατεί και εμάς; Αν ναι, τότε η πρώτη μας κίνηση είναι να καλέσουμε σε βοήθεια ή να καλέσουμε την Αστυνομία.
Στη συνέχεια, ενημερώνουμε κάποιον άλλο περαστικό ή αυτόπτη. Λέμε τι είδαμε και ζητάμε τη βοήθεια άλλου ανθρώπου ή να καλέσει σε βοήθεια από ασφαλές σημείο.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε την αναστάτωση που βιώνει το ανήλικο θύμα. Αν μιλάμε για ανοιχτούς δημόσιους χώρους (π.χ. Μέσα συγκοινωνίας, δρομάκια, προαύλιο χώροι, κ.λπ), μπορούμε να δηλώσουμε την παρουσία μας αποτελεσματικά. Δηλώνουμε ότι είμαστε εκεί και αν το περιστατικό δεν έχει κλιμακωθεί, επιχειρούμε να πιάσουμε κουβέντα με το παιδί, παριστάνοντας ότι το γνωρίζουμε. Είναι ένας έξυπνος και ανώδυνος τρόπος να απομακρυνθούν οι διώκτες του.
Για να μην κινδυνεύσουμε εμείς
Διασφαλίζουμε πρώτα τη δική μας σωματική ακεραιότητα και μετά ενημερώνουμε άλλους που βρίσκονται στο σημείο ή άμεσα την αστυνομία.
Ειδικά, αν βρισκόμαστε σε απομονωμένη περιοχή, ενημερώνουμε άμεσα τις αρχές, κάνοντας σαφές ότι βρισκόμαστε κοντά σε άτομο που διατρέχει κίνδυνο. Αν δεν ρισκάρουμε τη ζωή ή τη σωματική μας ασφάλεια, κρατάμε ντοκουμέντα από την περιοχή και προσπαθούμε να θυμόμαστε ακριβή ώρα, τα ρούχα που φορούσαν θύτες και θύμα, οτιδήποτε ακούσαμε ή υπέπεσε στην αντίληψή μας. Με τη συλλογή αυτών των λεπτομερειών ίσως βοηθήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο το θύμα, αν χρειαστεί.
Δεν επιχειρούμε ποτέ να «χωρίσουμε» ανήλικους που τσακώνονται σε κοινή θέα. Ακόμα κι αν δεν οπλοφορούν, δεν υπάρχει καμία συναίσθηση του χώρου και των άλλων ανθρώπων. Μένουμε σε απόσταση και ακολουθούμε τα παραπάνω βήματα, αν πραγματικά θέλουμε να υπάρξει κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα.
