Κακοποίηση – Μια τραυματισμένη ψυχή: Ένας οδηγός υποστήριξης & συμβουλευτικής
Πόσα εύκολα θολώνει το μυαλό των ανθρώπων;
Πόσο εύκολο είναι να θολώσει τόσο που να χάσει τον έλεγχο;
Με τόσα που ακούμε το τελευταίο διάστημα να γίνονται σ’ όλη την Ελλάδα από τη Βόρεια μέχρι τη Νότια, από τα νησιά του Ιονίου μέχρι τα νησιά του Αιγαίου, το πρώτο πράγμα που σκεφτόμαστε όλες οι γυναίκες της χώρας, είναι μήπως και ο δικός μας άντρας είναι ένας δολοφόνος «προσεχώς».
Τι οδήγησε τα αγόρια στην Ρόδο να αντιδράσουν με αυτό τον τρόπο στο «όχι» της Ελένης; Τι οδήγησε τον πρώην σύζυγο της κυρίας Νεκταρίας στην Κρήτη να της φερθεί έτσι;
Τι οδήγησε τον Δημήτρη να σπρώξει τη Γαρυφαλλιά και τι οδήγησε τον Κώστα μέρα μεσημέρι να δώσει τέλος στη ζωή της Ντόρας και στη δική του;
Υπάρχει κάτι κοινό σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις; Παθαίνουν κάτι ξαφνικά όλοι αυτοί οι άντρες και μπορεί να το πάθουν και οι δικοί μας;
Μήπως είναι μεταδοτικό;
Είμαι σίγουρη πως όλες έχετε κάνει αυτές τις σκέψεις γιατί και εμείς οι επιστήμονες που παρακολουθούμε το φαινόμενο αυτό να εξελίσσεται, κάπως έτσι σκεφτόμαστε.
Τι το πυροδοτεί και τι μπορεί να το κατευνάζει;
Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει μια επίσημη μελέτη που να δίνει συγκεκριμένες απαντήσεις για το θέμα, όμως από τις γνώσεις και την εμπειρία μου μπορώ να σας πω τα εξής:
Ξαφνικά και χωρίς κανένα προηγούμενο σημάδι κάποιος δεν γίνεται δολοφόνος.
Μπορεί να μην έχετε εκτιμήσει τα σημάδια που έχει δώσει; Ναι, αυτό ισχύει.
Μπορεί να έχετε υποτιμήσει τα σημάδια που σας έχει δείξει; Ναι και αυτό ισχύει.
Μπορεί και να έχετε δει και να έχετε εκτιμήσει σωστά, αλλά κανένας να μην σας ακούει ή να μην σας βοηθάει. Δυστυχώς και αυτό ισχύει.
Τι μπορείτε να κάνετε χωρίς να χάνετε την ψυχραιμίας σας κυρίες μου;
Παρακάτω, σας ετοίμασα ένα οδηγό υποστήριξης ο οποίος έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα σε σχέση με τα «προειδοποιητικά σημάδια» που χρειάζεται να παρατηρήσετε.
1) Κατ’ αρχήν μην αγχώνεστε και μην υπερβάλλετε με τον παραμικρό τσακωμό. Όποιος τσακώνεται μαζί σας δεν πρόκειται να σας «σκοτώσει». Ο φόβος δεν είναι καλός σύμβουλος.
2) Παρατηρήστε τη συμπεριφορά του συντρόφου σας και όταν είστε εκτός σπιτιού και όταν είστε μόνο οι δύο σας.
Τα χειρότερα γίνονται όταν δεν σας βλέπουν τρίτα μάτια.
3) Μιλήστε σε κάποιον δικό σας άνθρωπο και αναφέρετε στοιχεία συγκεκριμένα για να σας πιστέψει.
Για παράδειγμα:
α) Πως αντιδρά ο σύντροφός σας όταν διαφωνείτε. Φωνάζει και φεύγει ή σηκώνει χέρι πάνω σας;
β) Επίσης σας έχει απειλήσει ποτέ; Όχι χαριτολογώντας, γιατί τώρα υπάρχει και η περίπτωση κάποιος να κάνει «πλάκα» μ’ αυτό το θέμα.
Είναι άλλο να γελάει και να σε απειλεί κάποιος και είναι τελείως διαφορετικό να θυμώνει μαζί σου και να σε απειλεί γιατί δεν εγκρίνει αυτό που λες ή αυτό που κάνεις.
γ) Πάνω στον καυγά, σας έχει χτυπήσει και μετά έχει μετανιώσει και σας ζητάει συγγνώμη ακόμα και γονατιστός;
Αυτό μην το προσπερνάτε κυρίες μου. Συζητήστε το αρχικά με κάποιον δικό σας άνθρωπο και παρατηρήστε πως εξελίσσεται η κατάσταση.
4) Απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας ή σε κάποιον αρμόδιο φορέα.
Μην φοβάστε και μην ντρέπεστε για αυτό που σας συμβαίνει.
Θέλω να θυμάστε:
Ξαφνικά δεν γίνεται κάποιος δολοφόνος. Δίνει σημάδια αρκετό καιρό πριν να φτάσει στο φόνο.
Από την αρχή της καριέρας μου, μέχρι και σήμερα έχω φροντίσει πολλές γυναίκες αλλά και άντρες οι οποίοι σε μικρές ηλικίες έπεσαν θύματα κακοποίησης. Αυτό με έκανε να σκέφτομαι τι θα μπορούσα να κάνω για να προσφέρω στο γενικότερο καλό.
Έτσι μου γεννήθηκε η ιδέα της Μάγκυ. Μία από τις κεντρικές ηρωίδες του νέου μου βιβλίου «Σαν κονιάκ Σαμπάνιας». Η Μάγκυ είναι διευθύντρια ενός κέντρου κακοποιημένων γυναικών και εμπλέκεται φροντίζοντας τέτοιες γυναίκες. Από την ιστορία της Μάγκυ, δημιουργήθηκε με το όνομα της μία εθελοντική ομάδα που στόχο έχει τη δράση και συμμετοχή της σε κέντρα φροντίδας κακοποιημένων γυναικών και παιδιών. Και κάπως έτσι μία ιστορία από τις σελίδες ενός βιβλίου παίρνει σάρκα και οστά και αρχίζει να ξεδιπλώνεται η ουσιαστική προσφορά!
Το moto που ταιριάζει περισσότερο πάνω σε αυτό το θέμα είναι:
«Έστω κι ένα δάκρυ να μπορέσεις να σταματήσεις σε έναν άνθρωπο, πιστεύω πως κάτι έχεις καταφέρει σε τούτην τη ζωή!»
Μαρία Λεβέντη, Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπεύτρια
