Η Ναυμαχία του Ναυαρίνου
Οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφάσισαν να μεσολαβήσουν από κοινού για την επίλυση του Ελληνικού Ζητήματος. Το 1827, η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία υπέγραψαν στο Λονδίνο συνθήκη που καλούσε τις δυο εμπόλεμες πλευρές, Ελλάδα και Τουρκία, να κάνουν ανακωχή και ν’ αρχίσουν διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία αυτόνομου ελληνικού κράτους. Η Υψηλή Πύλη όμως ενθαρρυμένη από τις στρατιωτικές της επιτυχίες, αντέδρασε απορρίπτοντας τη μεσολάβηση.
Τον Οκτώβριο του 1827, στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, αγγλικά, γαλλικά και ρωσικά πολεμικά πλοία ήρθαν αντιμέτωπα με τον στόλο των Τούρκων και των Αιγυπτίων. Με αρχηγούς τους, Ναύαρχο Εδουάρδο Κόδριγκτον, που ήταν και η ψυχή της ναυμαχίας, Αντιναύαρχο Ερρίκο Δεριγνύ και Αντίναυαρχο Λογγίνο Χέυδεν κατέπλευσαν στην Πύλο, για να εφαρμόσουν τις αποφάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων. Εκείνο που έκρινε τον αγώνα ήταν, αφενός η μεγάλη δύναμη των συμμαχικών πυροβόλων που σχεδόν πάντα έβρισκαν τον στόχο τους και αφετέρου ότι οι Τουρκο-αιγύπτιοι δεν περίμεναν το σκοτάδι για να χρησιμοποιήσουν τα πυρπολικά τους. Έτσι, οι ναυτικές συμμαχικές δυνάμεις αντιμετώπισαν με επιτυχία τον τουρκο-αιγυπτιακό στόλο, καταστρέφοντάς τον ολοκληρωτικά. Αξίζει να επισημανθεί ότι και οι τρείς συμμαχικές μοίρες αγωνίσθηκαν με ίση γενναιότητα και με εξαιρετικό πνεύμα συνεργασίας, καθώς σε αρκετές περιπτώσεις με αυτοθυσία τα συμμαχικά πλοία διακινδύνευαν για να βοηθηθούν μεταξύ τους.
Η χαρμόσυνη είδηση της καταστροφής του στόλου, αντιμετωπίστηκε με πολύ ενθουσιασμό από τους Έλληνες. Η νίκη των ναυτικών συμμαχικών δυνάμεων συνέβαλε αποφασιστικά στην απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό.
