Κοινωνική Αυτοάμυνα: Το φαινόμενο των δίκυκλων κακοποιών στο δρόμο και πως αντιμετωπίζεται
Το φαινόμενο των δίκυκλων κακοποιών στο δρόμο έχει ενταθεί τον τελευταίο καιρό. Κυκλοφορούν σε ομάδες των 10-20 ατόμων που καβαλάνε ανα 2 δίκυκλο όχημα από παπί μέχρι μηχανή μεγάλου κυβισμού, εκτοξεύουν αυτοσχέδιους (και μη) εκρηκτικούς μηχανισμούς, διεμβολίζουν πολίτες με το δίκυκλο όχημα και όποτε αυτό είναι εφικτό τους κακοποιούν σε αναλογία 3-4 (κακοποιοί) έναντι ενός πολίτη. Εκτός από τους τραυματισμούς έχουν αναφερθεί και απαγωγές πολιτών. Φορούν σκουρόχρωμα ρούχα με τα διακριτικά της συμμορίας τους στο μπράτσο, αλεξίσφαιρα γιλέκα, προστατευτικά στις κνήμες και στα χέρια, λευκά ή μαύρα κράνη με σύμβολα που παραπέμπουν σε απολυταρχικές ιδεολογίες, εσωτερική κουκούλα και συνήθως κρατούν ραβδί από καουτσούκ με το οποίο κακοποιούν τους πολίτες.
Πέρα από την “φοβερή και τρομερή” τους εμφάνιση οι δικυκλιστές κακοποιοί είναι ιδιαίτερα ευάλωττοι τη στιγμή που κινούνται με τα οχήματά τους και είναι σχετικά εύκολο να αντιμετωπιστούν από μια ομάδα πολιτών που διατηρεί την ψυχραιμία της και γνωρίζει τι να κάνει.
Διαφυγή: Οπως όλα τα δίκυκλα έτσι και αυτά των κακοποιών δεν έχουν τη δυνατότητα να κινούνται με την όπισθεν. Αν λοιπόν αλλάξουμε κατεύθυνση 180 μοιρών τη στιγμή που μας καταδιώκουν, θα χρειαστεί να κάνουν αναστροφή, πράγμα που απαιτεί χρόνο τον οποίο μπορούμε να εκμεταλευτούμε. Οποιοδήποτε εμπόδιο στο δρόμο (κάγγελα, σκαλιά, μάντρες κλπ) που μπορεί να υπερπηδήσει ένας πεζός, είναι απαγορευτικό για τους δίκυκλους κακοποιούς. Τα εκμεταλευόμαστε κατα το δοκούν.
Αποφεύγοντας τον αγριόχοιρο: Η μέθοδος έρχεται από τους κυνηγούς αγριόχοιρου. Ο αγριόχοιρος είναι ένα ταχύτατο όσο και βαρύ ζώο. Ο αγριόχοιρος δεν επιτίθεται σε ανθρώπους παρά μόνο αν κινδυνεύει ο ίδιος ή τα μικρά του. Κινούμενος με μεγάλη ταχύτητα διεμβολίζει τον εχθρό του καταφέρνοντάς του τραυματισμούς κατα την κρούση με τη δυνατή του μύτη και τους χαυλιόδοντες. Το μεγάλο του βάρος ωστόσο του στερεί τη δυνατότητα ελιγμών τη στιγμή της κρούσης. Ο κυνηγός παραμένει στη θέση του μέχρι ο αγριόχοιρος να πλησιάσει αρκετά ώστε να μην μπορεί να αλλάξει πορεία. Τότε ο κυνηγός με ένα πήδημα βγαίνει από την την τροχιά του αγριόχοιρου κι εκείνος, λόγω κεκτημένης ταχύτητας και ανάλογης ορμής, συνεχίζει την τροχιά του στην ευθεία. Στην περίπτωση των δίκυκλων κακοποιών συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Αν μάλιστα βρίσκεται εμπόδιο ακριβώς από πίσω, ο κακοποιός-αγριόχοιρος δεν μπορεί να το αποφύγει και πέφτει πάνω του. Ο πολίτης εξοικονομεί πολύτιμο χρόνο για τη διαφυγή του. Γι αυτό το λόγο ο πολίτης επιλέγει να βρίσκεται μπροστά από τέτοια εμπόδια (τοίχους, κάγκελα, κολώνες, χαντάκια, οδοφράγματα κλπ).
Πρόσφυση: Τα δίκυκλα οχήματα (και όχι μόνο) εκμεταλεύονται την τριβή του εδάφους με τα ελαστικά τους για να κατευθύνονται εκεί που επιθυμεί ο αναβάτης. Αν μειώσουμε το συντελεστή τριβής ανάλογα μειώνεται και η ικανότητα χειρισμού του αναβάτη. Εν ολίγοις, ο αναβάτης που δεν ξέρει πανινάζ θα σωριαστεί μαζί με το όχημα. Ο συντελεστής τριβής του εδάφους μπορεί να μειωθεί με τη χρήση ολισθηρών υγρών. Τέτοια είναι τα λάδια (μαγειρικά ή ορυκτέλαια), η σαπουνάδα, σάπια φρούτα-λαχανικά και ο αφρός του πυροσβεστήρα. Επίσης ιδανικό υλικό είναι το πετρέλαιο, το οποίο όμως καθαρίζει μετά πολύ δύσκολα από το οδόστρωμα. Χρειάζεται προσοχή από τους πολίτες που θα χρησιμοποιήσουν αυτή τη μέθοδο μην αποβεί σε βάρος τους όταν θα επιχειρήσουν να τρέξουν στην ολισθηρή επιφάνεια. Η μέθοδος είναι πιό αποτελεσματική σε οχήματα μεγάλου κυβισμού ενώ στα παπιά υπάρχει πάντα η δυνατότητα να αποφύγει την πτώση ο αναβάτης κατεβάζοντας τα πόδια του.
Σχοινιά: Μια αρκετά αποτελεσματική μέθοδος είναι η δημιουργία εμποδίων με σχοινιά. Τοποθετείται σχοινί από τη μια άκρη του δρόμου στην άλλη σε ύψος μεγαλύτερο του ενός μέτρου. Ο δίκυκλος κακοποιός που κινείται με σχετικά μεγάλη ταχύτητα πέφτει πάνω του και το σχοινί “κουρεύει” τους αναβάτες ρίχνοντάς τους κάτω από το όχημα. Το σχοινί μπορεί να είναι σταθερό (δεμένο και τεντωμένο) και από τις δύο άκρες ή να είναι δεμένο από τη μία άκρη και από την άλλη να το τεντώνει ο πολίτης ή να το τεντώνουν ταυτόχρονα πολίτες την κατάλληλη στιγμή και από τις 2 άκρες. Δε θα πρέπει το σχοινί να τεντώνει απευθείας από τα χέρια του πολίτη γιατί τη στιγμή της κρούσης θα τραβηχτεί απότομα και θα του φύγει ή θα του τραυματίσει τα χέρια. Θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον γωνία σε κάποιο σταθερό σημείο (π.χ. μια κολώνα ή κάγκελο) ή να έχει περάσει μια στροφή γύρω από το σταθερό σημείο. Με αυτό τον τρόπο η τριβή ανάμεσα στο σχοινί και το σταθερό σημείο γίνεται σύμμαχος του πολίτη που με λιγότερη δύναμη μπορεί να το κρατήσει τεντωμένο. Επίσης μπορεί να το τεντώσει την κατάλληλη στιγμή ώστε να μην γίνει αντιληπτό έγκαιρα από τους κακοποιούς και κατορθώσουν να το αποφύγουν. Οσο πιό λεπτό είναι το σχοινί τόσο μεγαλύτερη διεισδυτικότητα έχει. Ενα λεπτό σχοινί “κόβει” ενώ ένα πιό παχύ δεν το κάνει. Επιλέγουμε λοιπόν το πάχος του σχοινιού ανάλογα με το τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε. Σε κάθε περίπτωση όμως το σχοινί θα πρέπει να είναι αρκετά ανθεκτικό. Συρματόσχοινα, σύρματα, ανθεκτική πετονιά ψαρέματος, σχοινί για αλεξίπτωτο κλπ μπορεί ακόμα και να αποκεφαλίσουν τον κακοποιό. Αν δεν επιθυμούμε κάτι τέτοιο επιλέγουμε ένα πιό παχύ σχοινί (π.χ. ορειβατικό, ιστιοπλοικό ή τριχιά). Σε περίπτωση που οι κακοποιοί κινούνται με σχετικά μικρή ταχύτητα είναι πιθανό να το αντιληφθούν έγκαιρα και να σταματήσουν το όχημα. Και μόνο το σταμάτημα του οχήματος δίνει την ευκαιρία στον πολίτη να τους αντιμετωπίσει με συμβατικές μεθόδους οδομαχίας.
Μπλοκάρισμα τροχών: Μια αποτελεσματική ακόμα μέθοδος είναι το μπλοκάρισμα των τροχών του οχήματος του κακοποιού ενώ αυτό κινείται. Στα δίκυκλα υπάρχει η δυνατότητα να μπλοκαριστεί ο εμπρός ή ο πίσω τροχός. Είναι σκόπιμο να επιλέξουμε τον μπροστινό τροχό επειδή αφενός το δίκυκλο θα λειτουργήσει σαν καταπέλτης εκτοξεύοντας μπροστά τους αναβάτες, αφετέρου η μπροστινή ζάντα δίνει μεγαλύτερη επιφάνεια και είναι περισσότερο προσβάσιμη στα μέσα μπλοκαρίσματος. Για το μπλοκάρισμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάποιο ξύλο (παλούκι) που θα βρούμε μπροστά μας, μια σιδερόβεργα, μια ομπρέλα ή ακόμα και ένα κομμάτι πανί (από πανώ, σημαία ή μπουφάν). Σε συνδιασμό με τη μέθοδο “αποφυγής του αγριόχοιρου” (βλέπε παραπάνω) ή με ξαφνική έφοδο από τα πλάγια, ο πολίτης μπορεί να χώσει το εργαλείο που έχει στα χέρια του στις ακτίνες της ζάντας του μπροστινού τροχού του δικύκλου. Ο τροχός θα μπλοκάρει και οι κακοποιοί θα εκτοξευθούν προς τα μπρος. Επίσης, μπορεί να εκτοξευθούν σιδερόβεργες που έχουν στραβώσει σε γωνίες (κάτι σαν μπούμεραγκ). Οι σιδερόβεργες-μπούμεραγκ προσφέρονται για οδομαχίες μεταξύ δικύκλων, όταν δηλαδή και ο πολίτης επιβαίνει σε δίκυκλο και ο συμεπιβάτης έχει τη δυνατότητα να εκτοξεύει αντικείμενα προς τους κακοποιούς.
Πέρα από τα παραπάνω, είναι σημαντικότατο ο πολίτης να διατηρεί σε κάθε περίπτωση της ψυχραιμία του και να εκμεταλεύεται τη μορφολογία του εδάφους γύρω του. Ενα πεδίο με φυσικά εμπόδια (χαντάκια, ράγες τραίνου, κάγκελα κλπ) που δυσχεραίνει την κίνηση δικύκλων αντίστοιχα δυσχεραίνει και τη δραστηριότητα των κακοποιών. Οι πολίτες έχουν πάντα τη δυνατότητα να επιλέγουν το πεδίο της μάχης και αυτό θα πρέπει να το εκμεταλεύονται στο έπακρο. Τα τυχόν όπλα των πολιτών θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με σύνεση και πρόβλεψη. Αν π.χ. πέσουν μερικά μπουκάλια μολότωφ ενάντια σε δίκυκλους κακοποιούς, αυτά θα πρέπει να τους βρούν σε κάποιο σκληρό σημείο όπως το κράνος για να είναι αποτελεσματικά. Επειδή κατα κανόνα δεν είναι εύκολο να γίνει αυτό, είναι καλύτερα τέτοια όπλα να χρησιμοποιούνται αφού μειώσει ταχύτητα ο κακοποιός ή αφού έχει ήδη σωριαστεί και το δίκυκλο βρίσκεται ακινητοποιημένο. Δεν έχει νόημα να ξοδευτούν τα πολεμοφόδιά μας σε κινούμενους στόχους κι όταν τα οχήματα ακινητοποιηθούν να μην μπορούμε να τα εξουδετερώσουμε μόνιμα.
Καλή τύχη και να θυμάστε: ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ.
